Agroturystyka
podobnie jak Beskidy
a w nich bogata w przepiękne pejzaże - Wisła
zawsze gościnne i przygotowane na przyjęcie gości.
Źródło: www.wisla.pl
Centrum Wisły - część druga
Centralnym punktem Wisły jest plac Bogumiła Hoffa. Jego otoczenie tzn budynek poczty, domy z tzw "laubami", siedziba Urzędu Miejskiego oraz Dom Zdrojowy z restauracją, biblioteką i kinem zostało zbudowane w latach trzydziestych. Na placu i w jego otoczeniu możemy spotkać w pogodne dni wystawy obrazów oraz wyrobów sztuki ludowej - ekspozycje połączone są ze sprzedażą. W ubiegłym roku na placu ustawiono "ogródki" z napojami chłodzącymi co spotkało się z krytyką niektórych mieszkańców naszego miasta ale wzbogaciło jednocześnie kasę miejską. W głębi widoczny park z muszlą koncertową. Na przedłużeniu ciągu budynków pl.B.Hoffa znajduje się okazały budynek szkoły.
Po 1918 roku władze oświatowe dysponowały na terenie Wisły dziewięcioma obiektami szkolnymi. W centrum stał murowany budynek z 1824 r i drewniany "U Niedźwiedzia" z 1891 r - budynki te nie mogły pomieścić wszystkich uczniów. Staraniem kierownika szkoły Józefa Goszyka otwarto w roku 1927 dwukondygnacyjną , 6-klasową Szkołę Podstawową (główna bryła obecnego budynku). Pod koniec lat czterdziestych do szkoły podstawowej dołączono Liceum Ogólnokształcące, które od 1945 funkcjonowało w pionierskich warunkach w rejonie Jarzębatej i Oazy. Aby rozładować trudne warunki lokalowe w roku. 1950 do istniejącego gmachu dobudowano drugie piętro. Wraz z rozwojem Wisły i ten budynek okazał się niewystarczający i na tyłach budynku (od strony parku) dobudowano w ostatnich latach (otwarto w 1995 r) nowe skrzydło, w którym mieści się liceum zaś szkoła podstawowa zajmuje część frontową.
Bardzo ciekawa jest zabudowa prawej części placu Hoffa. Za hotelem Centrum znajduje się parking dla samochodów - do 1975 r był to plac dworca autobusowego. W rejonie tym spotykamy trzy stare budynki zasługujące na uwagę. Od strony ulicy znajduje się murowany budynek Muzeum Beskidzkiego.
Budynek ten został wybudowany pod koniec XVIII wieku. Mury kamienno-ceglane mają grubość ok. 1 m, dach dwuspadowy kryty gontem. W latach 1795-1945 była to karczma w której koncentrowało się życie towarzysko-obyczajowe ludności wiślańskiej. Po 1945 roku w pomieszczeniach dawnej karczmy urządzono magazyny GS -u i mieszkanie magazyniera. W roku 1956 zlikwidowano magazyny a w dwóch największych izbach urządzono sale lekcyjne dla Zasadniczej Szkoły Gastronomicznej.
Z powstaniem muzeum w Wiśle najbardziej związana jest postać Andrzeja Podżorskiego (1886-1971) nauczyciela, społecznika, autora przewodników po Wiśle. Jego pasją było gromadzenie materiału etnograficznego aby wyeksponować go potem w wymarzonym muzeum wiślańskim. Przez wiele lat czynił starania , zbierał eksponaty i materiały, by podczas I Tygodnia Kultury Beskidzkiej w Wiśle w dniu 16.08.1964 doczekać otwarcia Muzeum Beskidzkiego, którego był kierownikiem do 1968 roku.
Stałą ekspozycję muzeum tworzą trzy pomieszczenia ilustrujące główne zajęcia, strój i wnętrze izby mieszkalnej Beskidu Śląskiego. Osobną salę przeznaczono na wystawy zmienne. Przed wejściem do muzeum ekspozycja uli i sprzętów gospodarskich. Ponieważ, jak należy przypuszczać, wielu mieszkańców Wisły nie odwiedziło nigdy naszego muzeum, zapraszamy do środka.
Patrząc ze wspomnianego parkingu na zachód, w kierunku obwodnicy zauważamy na stoku górskim kompleks skoczni igielitowych. Zostały one zbudowane w latach 1962-64 i są przeznaczone do szkolenia podstawowego młodych skoczków. Punkty krytyczne tych "skoczeniek" to 15, 23 i 40 m. Bywa, że latem przy słonecznej pogodzie można tam zauważyć trenujących na igielicie skoczków wiślańskich.
Na tyłach muzeum, znajduje się gospoda regionalna "Strzecha Wiślańska". Mieści się ona w 75-letniej chałupie przeniesionej 1984 r z Jonidła. Można tam zjeść smaczne potrawy regionalne (m.in. poleśniki, placki ze szpyrkami, żebroczkę), upiec kiełbaskę na ognisku w ogrodzie czy posłuchać muzyki ludowej.
Drugim drewnianym budynkiem za muzeum jest chałupa "U Niedźwiedzia". Zbudowano ją w 1891 r jako drugi budynek szkoły w Wiśle (istniejąca szkoła nie mogła pomieścić wszystkich dzieci). Obecnie w budynku tym mają swoją siedzibę organizacje społeczne i towarzystwa zaś głównym lokatorem jest Wiślańskie Centrum Kultury i Informacji z redakcją "Echa Wisły".
Kontynuując spacer ulicą 1 Maja dochodzimy do kościoła ewangelickiego.
Pierwszy wiślański kościół ewangelicko-augsburski został zbudowany w roku 1782, w rok po ogłoszeniu przez cesarza austriackiego patentu tolerancyjnego. Był to budynek drewniany bez wieży i dzwonów. Inicjatorem budowy obecnego kościoła był "najzasłużeńszy pastor wiślański"(wg B.Hoffa) Michał Kupferschmidt. Kamień węgielny założono w roku 1833 a kościół poświęcono w dniu św. Piotra i Pawła tj. 29 czerwca 1838 r. Jest to budowla trójnawowa z wieżą (którą dobudowano później) o wystroju klasycystycznym.. W prezbiterium witraż wykonany w roku 1938 przez Krakowski Zakład Witraży a zaprojektowany przez Adama Ciompę przedstawiający patronów kościoła. Wnętrze, za wyjątkiem prezbiterium utrzymane jest w bieli z dyskretnymi elementami złoceń. W chórze współczesne organy koncertowe. W kruchcie pod wieżą znajduje się ekspozycja starodruków protestanckich, krótka historia zboru i związanych z nim duchownych.
Naprzeciw kościoła budynek starej szkoły zbudowanej w roku 1824. Na frontowej ścianie tablica poświęcona pamięci Jana Sztwiertni.
Jan Sztwiertnia (1911-1940) pedagog, kompozytor. Urodził się w Ustroniu. W 1921 r został wychowankiem Ewangelickiego Domu Sierot w Ustroniu, a w 1925 r ukończył szkołę powszechną w Ustroniu wykazując wyjątkowe uzdolnienia muzyczne. W latach 1925-30 kontynuował naukę w Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie. Następnie objął posadę nauczyciela w szkółce ludowej na Równem pod Baranią Górą. Tam, w ciszy, z dala od świata komponował ze słuchu, intuicyjnie wiele utworów a jedynym bodźcem to skromna dawka zasad muzyki uzyskana w Seminarium Nauczycielskim oraz radiowy kontakt ze światem za pośrednictwem małego kryształowego detektorka. W roku 1933 przeniósł się do szkoły w Wiśle Głębcach a po roku do szkołu w Wiśle Centrum. Tutaj prowadził chór kościelny, był organistą. Wtedy to powstawały kolejne dzieła muzyczne: drobne utwory na użytek szkolny i kościelny, fugi, preludia, chorały, kantaty oraz większe dzieła (m.in. poemat symfoniczny "Śpiący rycerze w Czantorii" czy operę ludową "Szałasznicy" z wieloma wyjątkowo melodyjnymi ariami). W 1935 zapisał się do Szkoły Muzycznej w Cieszynie a w 1937 r wstąpił do Konserwatorium Muzycznego w Katowicach. W maju 1939 r odbył się w auli konserwatorium jego recital złożony z jego własnych kompozycji. W nagrodę otrzymał stypendium na studia muzyczne w Paryżu. Niestety, wybuch wojny przekreślił jego plany. W czerwcu 1940 został aresztowany przez gestapo - zginął wśród strasznych męczarni w obozie koncentracyjnym w Gusen. Jego prochy przysłano do Wisły - są one złożone na cmentarzu "Na Groniczku".
Idąc dalej naszą trasą mijamy po prawej stronie budynek parafialny a za nim kompleks związany z hotelem "Piast". Przed hotelem ogródek letni w którym w każdą letnią sobotę organizowany jest festyn. Obok restauracja "Ogrodowa".
Z hotelem Piast związana jest osoba Heleny Wiśniewskiej (1855-1933).. Przyjechała ona do Wisły ok. roku 1900 aby leczyć chore płuca. Ponieważ pobyt w tych rejonach poprawił jej stan zdrowia, postanowiła osiedlić się w Wiśle na stałe. Początkowo mieszkała w willi "Wygnanka" (istnieje do dziś na ul. Ochorowicza), następnie, ok.1905 r zbudowała okazałą jedenastopokojową willę "Dziechcinka", którą wynajmowała gościom.
Na miejscu hotelu "Piast" istniała kiedyś drewniana karczma, która spaliła się w 1885 r. Na jej miejscu przedsiębiorca Fulda z Cieszyna wybudował okazały pensjonat i nazwał go "Luisenhof". Helena Wiśniewska wspólnie z Bogdanem Hoffem kupili ów pensjonat z zamiarem wybudowania tam kompleksu przyrodoleczniczego. Wyremontowany komfortowy hotel nazwali "Piast". Zakupili również stajnie po drugiej stronie drogi, nad rzeką i urządzili w nich "łazienki". Zakład funkcjonował zaledwie kilka lat gdyż w powódź w 1915 r zniszczyła nadrzeczny zakład. B.Hoff wycofał się wtedy ze spółki i hotel prowadziła sama Helena Wiśniewska. Zapraszała dużo gości szczególnie z Wielkopolski (skąd pochodziła), Warszawy i Lwowa. Po jej śmierci 1933 hotel przejęły jej dwie kuzynki Irena Dalska i Wanda Rychlicka. Hotel "Piast" spełnia swoją funkcję do dnia dzisiejszego.
Na ścianie frontowej hotelu znajduje się tablica upamiętniająca pobyt w Wiśle Marii Konopnickiej, ufundowana w roku 1986 przez Towarzystwo Miłośników Wisły.
Po przejściu obok hotelu "Piast" przecinamy ulicę Olimpijską wchodząc w mały fragment parku przy pomniku "Źródła Wisły". Brązowy pomnik "Ślązaczki u źródeł Wisły" został wykonany przez prof. Konstantego Laszczkę i odsłonięty z okazji I Święta Gór w roku 1938. Podczas II wojny został zniszczony przez hitlerowców a nową postać ślązaczki stworzył Artur Cienciała w 1975 r.
Nasza trasa biegnie dalej wzdłuż rzeki Wisły z jednej a ruchliwej drogi z drugiej strony. Po kilkuset metrach dochodzimy do skrzyżowania na Oazie, które kończy nasz spacer.
Powrót do centrum Wisły może nastąpić autobusem lub spacerem drugim brzegiem rzeki Wisły.
zobacz także : Centrum część pierwsza
