Agroturystyka
podobnie jak Beskidy
a w nich bogata w przepiękne pejzaże - Wisła
zawsze gościnne i przygotowane na przyjęcie gości.
Źródło: Franciszek Drewniok – Przewodnik turystyczny Wisła
Historia zamku do roku 1945
W 1907 roku władze Komory Cieszyńskiej przystąpiły do wystawienia nowego, drewnianego pałacyku myśliwskiego na stokach Zadniego Gronia (na miejscu obecnego Zamku Dolnego).Ten modrzewiowy parterowy domek posiadał 30 pokoi, z zewnątrz ozdabiały go liczne balkony oraz rzeźbione werandy. Wewnątrz znajdowała się wieloboczna jadalnia, a przed głównym ciągiem okien był taras osłonięty drewniana balustradą.
W sąsiedztwie zamku wystawiono w 1909 roku drewniany kościółek (można go zobaczyć powyżej obecnego zamku).
W 1915 roku gośćmi arcyksiężnej Izabeli byli cesarz niemiecki Wilhelm II oraz późniejszy, ostatni cesarz austro – węgierski Karol II.
15 października 1918 roku zameczek, jako symbol obcego panowania, został splądrowany przez miejscowych górali. W pierwszych latach po I wojnie światowej z zamku korzystało Ministerstwo Rolnictwa w Warszawie.
W 1927 roku decyzją Sejmu Śląskiego i ówczesnego wojewody Michała Grażyńskiego drewniany dworek miał zostać wyremontowany i przeznaczony na siedzibę prezydentów Rzeczpospolitej.
Zatwierdzona przez Sejm inwestycja była głównie darem ludu śląskiego dla Prezydenta Rzeczpospolitej, który miał w niej odpoczywać po trudach związanych z rządzeniem państwem.
Prace adaptacyjne rozpoczęto w grudniu tegoż roku i prowadzono je bardzo intensywnie (data przyjazdu prezydenta Mościckiego została wyznaczona na 15 stycznia 1928 r.).
Niestety, w nocy z 23 na 24 grudnia w zameczku wybuchł groźny pożar, spowodowany prawdopodobnie zamroczonych alkoholem robotników. Dworek spłonął całkowicie wciągu kilku godzin.
Zamek postanowiono odbudować, tym razem już jako murowany. Autorem projektu był prof. Szyszko-Bohusz. Zameczek wybudowano nieco wyżej niż poprzedni, drewniany, natomiast na miejscu spalonego dworku powstał budynek dla służby oraz garaże (obecnie Zamek Dolny).
Prace projektowe i budowlane trwały bardzo intensywnie i przekazanie zamku prezydentowi nastąpiło w dniu 21 stycznia 1931 roku.
Ignacy Mościcki bardzo lubił przebywać w Wiśle gdzie nie tylko mógł spędzać wolny czas i zapraszać gości, ale również organizować wspaniałe polowania na głuszczce – rycerzy leśnej kniei. Zamek szybko przybrał przydomek prezydenckiego.
W swoich murach nie tylko dwa razy w ciągu każdego roku gościł najważniejszego obywatela, ale dawał również schronienie innym postaciom z pierwszych stron gazet. W kronikach Zamku zanotowano m.in. wizytę Jana Kiepury, księcia Kentu, koronowanych głów i znanych polityków. Jako rezydencja głowy państwa stał się widomym symbolem państwowej przynależności Śląska do wolnej i niepodległej ojczyzny.
Prezydent Ignacy Mościcki przebywał w Wiśle dwa razy w ciągu roku – w lutym (na narty) i w październiku (na polowanie).
W 1939 roku płaskie dachy zamku zastąpiono spadzistymi (były kłopoty z dużą ilością śniegu zalegającego na płaskim dachu).
W latach 1939-1945 zameczek był w rękach SS z Berlina W okresie okupacji Zamkiem zarządzało berlińskie SS.
powrót - Zamek Prezydenta RP
lub
powrót - Historia zamku po roku 1945
