Beskidy
- to żywy folklor oraz miejscowe zwyczaje
a także agroturystyka oferująca komfortowe noclegi,
smaczne wyżywienie za naprawdę przystępną cenę.
Źródło: Echo Wisły - Janusz Studziński i Zbigniew Magnowski ;
materiały reklamowe Izby Pamięci Jerzego Kukuczki;
www.wikipedia.net.pl;
Jerzy Kukuczka
"Nikt tak nie kochał smolnych watr
trzasku i dymu stosów,
i nikt znad głuchych szczytów Tatr
patrzących w dół niebiosów ...
I w świecie nikt nie kochał tak
samotnej skalnej drogi -
urwisk gdzie w dole buja ptak
i groza pieści nogi ..."
Jerzy Kukuczka urodził się 24 marca 1948 r.
w Katowicach-Bogucicach, gdzie mieszkali i pracowali
pochodzący z Istebnej rodzice.
W 1965 r. został członkiem Harcerskiego Klubu Taternickiego,
którym doświadczył pierwszych prób wspinaczki skałkowej w Podlesiach.
Fascynacja tym zajęciem skierowała go do Katowickiego Klubu Wysokogórskiego, gdzie odbył kurs wspinaczkowy w Morskim Oku.
W 1968 r. ukończył Technikum Urządzeń sygnalizacyjnych.
W szkole średniej uprawiał też przez pewien czas podnoszenie ciężarów, aż do momentu kiedy dostał zakaz lekarski uprawiania tego sportu.
Następnie (do roku 1970) odbył zasadniczą służbę wojskową.
Okres od 1971 r. do 1974 r. to seria pierwszych przejść klasycznych i zimowych oraz dróg m.in. w skałkach Rzędkowickich, w Tatrach, górach Bułgarii, włoskich Dolomitach, Alpach Zachodnich.
W 1974 r. wziął udział w pierwszej polskiej wyprawie na Alaskę na McKinley (6198 m n.p.m.).
Wyprawy w znacznym stopniu wypełniły JEGO życie.
W roku 1975 po kilkuletniej znajomości wstąpił w związek małżeński za swoją wybranką Cecylią Ogrodzińską, a uroczystość zaślubin miała miejsce 22 czerwca w Kościele pw. Krzyża Świętego w Istebnej Kubalonce.
Ukończył studium trenerów alpinizmu na krakowskiej AWF, uzyskując patent trenera II klasy.
Rok 1976 rozpoczął okres wypraw w najwyższe góry świata, bowiem w następnym roku Jerzy Kukuczka podjął nieudaną próbę zdobycia pierwszego ośmiotysięcznika: Naga Parbat.
Nauczony doświadczeniem odtąd więcej uwagi poświęcał przygotowaniom wypraw, w wyniku których w roku 1979 zdobył Lhotse, a rok później Mount Everest.
Tym samym otworzył swoją dekadę w himalaizmie. W himalaizmie latach 1985 - 1986 Jerzy Kukuczka dokonał niezwykłego wyczynu, wchodząc każdego roku na trzy szczyty, a w 1987 stanął na dwóch ostatnich: Annapurnie i Shinsha Pangmie.
W 1988 na Igrzyskach Olimpijskich w Calgary wraz z Reinholdem Messnerem nagrodzony srebrnym medalem olimpijskim.
Reinhold Messner odmówił przyjęcia medalu uzasadniając swój gest tym, że uważa alpinizm za twórczość, a nie rywalizację.
Kukuczka przyjął medal, ponieważ w wyczynowym wspinaniu widział sportowe wartości co niejednokrotnie podkreślał.
"W alpinizmie, jak w szachach - mówił - jest miejsce na swego rodzaju twórczość i sportową rywalizację. Gdyby jej zabrakło, być może nigdy bym się nie wspinał."
"Mnie nie wystarczy być tylko w górach - dodał później - nie wystarczy być na wyprawie.
Uważam, że jeżeli się podchodzi pod górę, to z jakimś celem, a tym celem jest wejść na tę górę."
Poczta Polska wydała w 1988 roku okolicznościowy znaczek, który został zaprojektowany przez J.Konarzewskiego. Na znaczku można zobaczyć panoramę Himalajów, podobiznę Kukuczki i jego olimpijskiego medalu.
Polski himalaista na zdobycie Korony Himalajów (14 szczytów), w większości nowymi drogami i w sezonie zimowym, potrzebował 10 lat.
Wydawało się, że Jerzy Kukuczka osiągnął już wszystko co w himalaizmie można zdobyć, ale umiłowanie gór i ich wyzwania były silniejsze, więc organizował kolejne wyprawy.
24 października 1989 r. ponownie zaatakował wraz Ryszardem Pawłowskim słynną z niedostępności południową ścianę Lhotse. Niestety Lhotse, która była pierwszym ośmiotysięcznikiem jaki zdobył, okazała się tym razem niepokonana.
Gdy szczyt wydawał się być w zasięgu ręki – Jerzy Kukuczka odpadł od ściany, której nikt do tej pory nie przeszedł.
Lina asekuracyjna nie wytrzymała i pękła.
Zginął na wysokości 8 300 metrów,
do szczytu pozostało już tylko 211 metrów !
26 października koledzy znaleźli ciało Jerzego Kukuczki
i pochowali w szczelinie lodowej.
Siedemnasta wyprawa w Himalaje była jego ostatnią.
Po latach przy szlaku w Chhukungu (4730 m n.p.m.) nieopodal południowej ściany Lhotse a także na Symbolicznym Cmentarzu Ofiar Tatr pod Osterwą umieszczono tablice upamiętniającą zdobywcę Himalajów Jerzego Kukuczkę .
Chronologia zdobywania Korony Himalajów
1) 4 X 1979 r. Lhotse 8511 m n.p.m. droga klasyczna
2) 19 V 1980 r. Mount Everest 8848 m n.p.m. nowa droga
3) 15 X 1981 r. Makalu 8463 m n.p.m. nowa droga samotnie
4) 30 VII 1982 r. Broad Peak 8047 m n.p.m. droga klasyczna
5) 29 VI 1983 r. Gasherbrum II 8035 m n.p.m. nowa droga
6) 23 VII 1983 r. Gasherbrum I 8068 m n.p.m. nowa droga
7) 21 I 1985 r. Dhaulagin 8167 m n.p.m. pierwsze wejście zimowe
8) 13 II 1985 r. Cho Oyu 8153 m n.p.m. pierwsze wejście zimowe
9) 13 VII 1985 r. Naga Parbat 8125 m n.p.m. nowa droga
10) 11 I 1986 r. Kangchenjunga 8598 m n.p.m. pierwsze wejście zimowe
11) 18 VII 1986 r. K-2 Hogori 8611 m n.p.m. nowa droga
12) 10 XI 1986 r. Manaslu 8158 m n.p.m. nowa droga
13) 3 II 1987 r. Annapurna 8091 m n.p.m. pierwsze wejście zimowe
14) 18 IX 1987 r. Shinsha Panam 8013 m n.p.m. nowa droga